Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο Akitaclub.gr από τον Χρήστο Ιωάννου (ιδρυτή του Akitaclub.gr και τις πλατφόρμας dogshow.pro). Παρ’ ότι αναφέρεται στην φυλή των Akita αυτά που γράφει αφορούν 100% όλες τις φυλές και όλους όσους σκέφτονται να αποκτήσουν ένα καθαρόαιμο κουτάβι!
Πιστεύουμε ότι πρέπει να διαβαστεί από όσο περισσότερους γίνεται και γι’ αυτό το δημοσιεύουμε και στο Dogpark με την άδεια του συγγραφέα του.
Διαβάστε και προωθήστε! 

Μετά από πολλές συζητήσεις και ενδοοικογενειακές διαφωνίες αποφασίσαμε με την σύζυγο μου Ελένη να αποκτήσουμε ένα σκυλάκι σαν τον Χάτσικο. Δεν είχαμε προηγούμενη εμπειρία, ούτε άλλους φίλους με σκύλο, οπότε η πρώτη μας σκέψη ήταν να επισκεφθούμε το πλησιέστερο pet-shop της περιοχής μας, για να μιλήσουμε με κάποιον που θα μπορέσει να μας κατατοπίσει.

Πρωί Σαββάτου πηγαίνουμε στο κατάστημα και μπαίνουμε μέσα αφού προηγουμένως σκουπίσαμε τα σάλια μας που γέμισαν τη βιτρίνα με τα κουταβάκια.

Ένας χαμογελαστός υπάλληλος μας πλησιάζει και γεμάτος προθυμία μας απευθύνεται:

– Πως μπορώ να εξυπηρετήσω;
– Ξέρετε θέλουμε να πάρουμε ένα σκυλάκι.
– Υπέροχα, έχετε καταλήξει στην φυλή;
– Ναι ναι, είδαμε το χάτσικο και θέλουμε ένα ακίτα.
– Καταπληκτική επιλογή, ξέρετε είναι πολύ πιστά στο αφεντικό τους.

Ο ενθουσιασμός μας ήταν τέτοιος που ασυναίσθητα ακολουθήσαμε τον υπάλληλο στον πάγκο εξυπηρέτησης.

– Τα σκυλιά μας προέρχονται από εξαιρετικά εκτροφεία της Ευρώπης, είναι προσεκτικά επιλεγμένα και έρχονται με διαβατήριο, βιβλιάριο υγείας και μικροτσίπ.
– Και θα είναι σαν τον Χάτσικο;
– Βεβαίως, έτσι είναι όλα τα ακίτα.

Αμέσως αισθάνεσαι τον επαγγελματισμό, την οργάνωση και την συνέπεια. Οι άνθρωποι σοβαροί, το μαγαζί περιποιημένο, η εξυπηρέτηση άμεση.

– Και πόσο κοστίζει ενα κουταβάκι.
– 450 Ευρώ χωρίς pedigree και 600 με pedigree.
– Τι είναι αυτό το πως το’πατε, ποδιγρί;
– PE-DI-GREE , είναι ο γενεαλογικός χάρτης που δείχνει τους προγόνους του κουταβιού.
– Και σε τι μου χρησιμεύει;
– Αν δεν ενδιαφέρεστε για εκθέσεις σε τίποτα, δεν υπάρχει λόγος να δώσετε τα παραπάνω χρήματα.

Εκθέσεις; Τι εκθέσεις λέει αυτός; Οχι εμείς δεν θέλουμε εκθέσεις, ενα κουταβάκι να τρέχει στο σπίτι και να το αγαπάμε θέλουμε.

– Οχι οχι, εμείς για το σπίτι το θέλουμε.
– Κανένα πρόβλημα, θα αφήσετε μια μικρή προκαταβολή και σε 1 εβδομάδα το πολύ θα σας καλέσουμε να έρθετε να παραλάβετε το κουταβάκι.
– Ωραία, θα το συζητήσουμε με την συζυγο μου και θα επανέλθουμε, σας ευχαριστούμε για την εξυπηρέτηση.

Επιστρέφουμε στο σπίτι για να κάνουμε οικογενειακό συμβούλιο και να σκεφτούμε τα επόμενα βήματα, κρεβατάκια, λουράκια και να κάνουμε συνολικό προϋπολογισμό. Στο δρόμο της επιστροφής συναντούμε συμπτωματικά εναν νεαρό με τον ακίτα του.

– Καλημερα, μας συγχωρείτε, ακίτα είναι το σκυλάκι;
– Ναι, ακίτα είναι.
– Κι αν επιτρέπεται, απο το κατάστημα εδώ παρακάτω το πήρατε;
– Οχι οχι, για να πάρω τροφή πάω στο κατάστημα, τα πιο πολλά καταστήματα πωλούν κουτάβια από κουταβοβιομηχανίες που βάζουν τα θηλυκά να γεννούν συνέχεια και έχουν τα ζώα σε άθλιες συνθήκες , εγώ το πήρα από ιδιώτη που είχε βάλει αγγελία στην εφημερίδα.

Μας κατακεραύνωσε, τι είναι οι κουταβοβιομηχανίες; Έχουν καθαρόαιμα ακίτα σε αγγελίες στην εφημερίδα; Δεν βγάλαμε κουβέντα μέχρι να φτάσουμε σπίτι, μόλις μπήκαμε τρέξαμε κι οι δύο στο laptop για να δούμε τι είναι οι κουταβοβιομηχανίες.

Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν σοκαριστικά, εγκληματική εκμετάλλευση των ζώων, άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης των σκύλων, συνεχής αναπαραγωγή και θανάτωση των θηλυκών όταν αυτά πλέον δεν έχουν δύναμη για να γεννήσουν. Φοβηθήκαμε και απογοητευτήκαμε, άραγε το κατάστημα της γειτονιάς μας παίρνει κουταβάκια από τέτοιες βιομηχανίες;

– Ελα Γιώργο μου, ας ψάξουμε στην εφημερίδα, σίγουρα θα βρούμε κάποιον.
– Ναι ναι, κάτσε να βάλω κι ένα ποστ στο Facebook ότι ψάχνουμε για κουταβάκι.

Κι έτσι άρχισε η έρευνα στις εφημερίδες, οι αγγελίες πολλές και το μπέρδεμα συνεχιζόταν, όλες οι αγγελίες μιλούσαν για κουτάβια εξαιρετικά, από εξαιρετικούς γονείς, με διαβατήρια, βιβλιάρια κλπ. Μετά από ελάχιστα τηλεφωνήματα, αποδείχτηκε πως η πλειοψηφία αυτών των αγγελιών ήταν καταχωρήσεις άλλων pet-shop τα οποία έκαναν εισαγωγές κουταβιών κυρίως από την Ουγγαρία.

Τα ίδια και χειρότερα στο διαδίκτυο, η αναζήτηση για “κουτάβια ακίτα” μας επέστρεψε μια τεράστια λίστα πωλητών. Σε κάποια από αυτές τις αγγελίες έλεγε χαρακτηριστικά: “από ιδιώτη. Αντώνης τηλ: 6997686874”. Κοιταζόμαστε με την σύζυγο και παίρνουμε αμέσως το τηλέφωνο που έγραφε η αγγελία.

– Καλησπέρα σας, καλούμε για την αγγελία, ο κύριος Αντώνης;
– Ναι, εγώ είμαι.
– Εχετε κουταβάκια χάτσικο;
– Εχουν μείνει 1 αρσενικό και 2 θηλυκά, στα 350 ευρώ.
– Α μάλιστα, εσείς που βρίσκεστε;
– Ελευσίνα.
– Μπορούμε να έρθουμε να τα δούμε;

Αφού συμφωνήσαμε να πάμε το επόμενο Σάββατο στην Ελευσίνα, μας έδωσε σημείο και ώρα συνάντησης.

Οι μέρες μέχρι το Σάββατο ήταν ατελείωτες, η αγωνία μας μεγάλωνε μέρα με την ημέρα. Παρασκευή μείναμε σχεδόν άυπνοι περιμένοντας να ξημερώσει. Φτάσαμε στο ραντεβού 50 λεπτά νωρίτερα αλλά δεν μας ένοιαζε, πιστεύαμε ότι βρήκαμε το ακιτάκι που θα μας ακολουθούσε στο σπίτι. Ακριβής στην ώρα του ο κυριος Αντώνης καταφθάνει και μας κάνει νόημα να τον ακολουθήσουμε. Μετά από περίπου 15 λεπτά διαδρομής φτάνουμε στο σπίτι του κάπου έξω απο την Ελευσίνα, μια περιοχή με λιγοστά σπίτια τα οποία όμως διέθεταν μεγάλους κήπους και αυλές. Αφήνουμε απ’έξω το αυτοκίνητο και μπαίνουμε στον κήπο, μας ζητά να τον ακολουθήσουμε στην αυλή για να μας δείξει τα κουτάβια.

Η “αυλη” ήταν ένα ελεεινό κατασκεύασμα από συρματοπλέγματα μπαλωμένα, σκουριασμένα, το έδαφος κοκκινόχωμα λασπωμένο σε πολλά σημεία από τα ούρα και τα χυμένα νερά των επίσης σκουριασμένων μπολ, αγριόχορτα σε διάφορα σημεία. Δυο ενήλικα σκυλιά δεμένα με αλυσίδες, άλλο ένα ενήλικο μέσα σε κλουβί που δεν πλησίαζες από την δυσωδία. Στην άκρη της αυλής ήταν ένας μικρός χώρος σκεπασμένος με διαφορετικά κομμάτια ελενίτ και αυτοσχέδια περίφραξη από τάβλες, ξύλα από παλιά έπιπλα και λαμαρίνες. Ο κυριος Αντώνης ανοίγει ένα κομμάτι της περίφραξης, σκύβει, και σηκώνεται με 3 κουταβάκια στην αγκαλιά του.

– Αυτά είναι, γλύκες και πολύ καλοί φύλακες.

Οσο για το τελευταίο ήμασταν βέβαιοι, όση ώρα βρισκόμασταν μέσα στην αυλή τα ενήλικα ζώα δεν σταμάτησαν να γαβγίζουν και να γρυλίζουν αγριεμένα. Ο ενθουσιασμός μας είχε ήδη μετατραπεί σε φόβο, άγχος και αγωνία.

– Έχουν κάνει όλα τα εμβόλια, και αποπαρασίτωση. Πάμε έξω να τα συζητήσουμε.

Επιτέλους βγαίνουμε από την αυλή και επιστρέφουμε στον μπροστινό κήπο του σπιτιού ο οποίος ήταν πολύ περιποιημένος, σε πλήρη αντίθεση με την αυλή. Οσο ο ιδιώτης περιέγραφε το πόσο εξαιρετικά είναι τα σκυλιά του, μας έδωσε τα κουτάβια να τα χαϊδεύουμε. Μαλλον δεν άκουσα τίποτε απ’ότι έλεγε, ένιωθα ανάμεικτα συναισθήματα οσο κρατούσα το κουταβάκι στην αγκαλιά μου, κάτι σαν τα καρδιοχτύπια του πρώτου έρωτα που κάθε τόσο όμως διέκοπταν οι ενοχές και η ανασφάλεια που μου προκαλούσε ο χώρος και ο κύριος Αντώνης. Μια φωνή μέσα μου έλεγε πάρε το κουταβάκι και φύγε, και μια άλλη, φύγε μακρυά το συντομότερο. Στο δίλημμα μου έδωσε λύση η Ελένη χωρίς να το καταλάβει.

– Ωραία σας ευχαριστούμε πολύ κύριε Αντώνη, Γιώργο πάμε γιατί έχουμε αργήσει και θα ξαναμιλήσουμε για να συνεννοηθούμε με τον κύριο.
– Ναι ναι, ξεχάστηκα με τα κουταβάκια, πάμε! Αντίο σας και ευχαριστούμε πολύ, θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο.

Ο κυριος Αντώνης μας αποχαιρέτησε με εμφανή δυσαρέσκεια που φάγαμε τον χρόνο του άδικα.

Ταλαιπωρηθήκαμε να βρούμε τον δρόμο για την εθνική οδό και δεν είπαμε κουβέντα για τα κουτάβια και τον κυριο Αντώνη μέχρι να φτάσουμε σε γνώριμο δρόμο. Πραγματικά απογοητευμένοι αρχίσαμε να απαριθμούμε όλα αυτά που μας έκαναν άσχημη εντύπωση. Πέρα από τον άσχημο και βρώμικο χώρο, ο άνθρωπος αυτός δεν είχε καμιά επαφή με τα σκυλιά του, ήταν απλώς παρατημένα στην αυλή προφανώς για να μη χαλάσουν τον περιποιημένο κήπο αλλά ταυτόχρονα να κάνουν κουταβάκια και να κερδίζουν το φαγητό και το νερό τους. Τα ζώα του προφανώς δεν είχαν καμιά επαφή με ανθρώπους, δεν γνώρισαν την στοργή και αγάπη που εμείς είμαστε βέβαιοι ότι θα προσφέρουμε στο σκυλάκι μας. Τότε καταλάβαμε ότι δεν θα είναι εύκολο να βρούμε το κουταβάκι των ονείρων μας.

Μπαίνουμε στο σπίτι καταβεβλημένοι απο το ξενύχτι και την μικρή μας εκδρομή, τρώμε λίγα φρούτα και πέφτουμε για ύπνο χωρίς άλλη συζήτηση για το θέμα.

Ξυπνήσαμε νωρίς την Κυριακή, όσο ετοίμαζα τον καφέ σκεφτόμουν τι μπορούμε να κάνουμε και πως θα βρούμε κουταβάκι. Πήραμε πρωινό με την Ελένη, διακωμωδίσαμε την χτεσινή μας περιπέτεια και πήραμε το laptop για να χαζέψουμε λίγο στο internet. Μπαίνω στο facebook και βλέπω ότι ένας φίλος φίλου, μας έχει στείλει μήνυμα ότι έχει επαφές με εκτροφείο ακίτα της ανατολικής Ευρώπης και ότι έχει φέρει κουταβάκια στην Ελλάδα. Του απαντάω να μας στείλει περισσότερες πληροφορίες.

Εν τω μεταξύ άρχισα να αναζητώ πληροφορίες για εκτροφεία, καθαρόαιμα σκυλιά και εκθέσεις σκύλων. Γι άλλη μια φορά έπεσα από τα σύννεφα, ένας τελείως διαφορετικός κόσμος, άνθρωποι που ζούσαν με 4-5 σκυλιά μέσα στο σπίτι τους, με φωτογραφίες των σκύλων τους συνοδευόμενες από διάφορες εξετάσεις υγείας σκαναρισμένες, έλεγαν ότι ταξίδεψαν σε άλλη χώρα για να ζευγαρώσουν την σκύλα τους και τα κουταβάκια τους κοστίζουν πάνω από 1.500 ευρώ, άλλοι ότι πήγαν πάλι σε άλλη χώρα για εκθέσεις του FCI, τι είναι αυτό το FCI και γιατί δεν μας τα’πε όλα αυτά ο υπάλληλος του καταστήματος;

Ήταν παραπάνω από προφανές πλέον ότι η απόκτηση κουταβιού δεν ήταν απλή υπόθεση. Αφού καταναλώσαμε πάνω από δύο ώρες πατώντας links που μας δημιουργούσαν όλο και περισσότερες απορίες ήρθε η απάντηση στο Facebook.

– Γεια σου Γιώργο, με λένε Θόδωρο και μπορώ να σε βοηθήσω να πάρεις κουταβάκι απο καταπληκτικό εκτροφείο της Ευρώπης. Τα κουτάβια είναι απο εκπληκτικούς γονείς με διακρίσεις σε εκθέσεις μορφολογίας, υγιέστατα και με εξαιρετικό χαρακτήρα.
– Τέλεια, ποιο είναι το εκτροφείο και πόσο κοστίζουν τα κουταβάκια;
– Το εκτροφείο λέγεται Hachiko Kennel και τα κουταβάκια κοστίζουν 800-900 ευρώ ανάλογα με την ποιότητα, και εννοείται καθαρόαιμα με pedigree. Εσείς μπορείτε να δείτε στη σελίδα www.facebook.com/HachikoKennel τα σκυλιά και τα κουτάβια και μόλις το αποφασίσετε ενημερώνουμε τον εκτροφέα και όταν έχει γέννα θα μας τα φέρει στην Θεσσαλονίκη , αν θέλετε Αθήνα θα κοστίσει λίγο παραπάνω λόγω μεταφορικών.
– Ωραία , και πως σε πληρώνουμε;
– Εγώ δεν παίρνω χρήματα, θα πληρώσετε τον εκτροφέα όταν έρθει να σας φέρει το κουταβάκι σας.
– Υπέροχα, και να σου πω, είδα σε μερικά εκτροφεία ότι κάνουν διάφορες εξετάσεις στους γονείς, ο Hachiko Kennel έχει τις εξετάσεις να τις δούμε;
– Κοίτα , αν θέλεις κουταβάκι για το σπίτι μη σε ανησυχεί τίποτα, εγώ είμαι φίλος με τον εκτροφέα και ότι χρειαστείς θα το κανονίσουμε, κι εγώ από αυτόν έχω πάρει το ακίτα μου. Άλλωστε σου λέω οι γονείς είναι πρωταθλητές, δεν έχεις κανέναν φόβο.
– Ωραία , ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια, θα σε ενημερώσω.

Κοιταχτήκαμε για λίγα δευτερόλεπτα με την Ελένη και σχεδόν ταυτόχρονα είπαμε: “Τώρα τι κάνουμε;”

Το κουταβάκι που ονειρευόμαστε και προέρχεται από ανθρώπους που αγαπούν τα ζώα τους και την φυλή είναι πολύ ακριβό, το κουταβάκι που μπορούμε να πληρώσουμε προέρχεται από κουταβοβιομηχανίες ή από κύριους Αντώνηδες, το καθαρόαιμο αλλά χωρίς εξετάσεις υγείας είναι πιο κοντά στα χρήματα που μπορούμε να διαθέσουμε. Άραγε να πάρουμε το ρίσκο;

Οσο με βασάνιζαν όλες αυτές οι σκέψεις λαμβάνω άλλο ένα μήνυμα στο Facebook:

– Γιώργο, πρόσεχε με τα χάτσικο γιατί ο Τακης με το συνεργείο στο Φάληρο, κατάλαβες ποιον λέω, πήρε από εκτροφείο και ανακάλυψε εκ των υστέρων ότι το pedigree που του έδωσαν είναι ψεύτικο.
– Σοβαρά; Τι λες τώρα;
– Ναι σου λέω, έχει γίνει έξαλλος και πλήρωσε και 1.000 ευρώ για το σκυλί.
– Πω πω τον άνθρωπο. Σ’ευχαριστώ πολύ.

Η πλήρης απογοήτευση, έτσι μου’ρχεται να πάω στο κατάστημα και να πάρω καναρίνι.

Είχαμε εγκαταλείψει την προσπάθεια ανεύρεσης κουταβιού μέχρι που είδα το ένθετο περιοδικό “Ο Σκύλος” σε μια κυριακάτικη εφημερίδα. Αγόρασα την εφημερίδα και επέστρεψα στο σπίτι για να ξεφυλλίσω το περιοδικό, στην κατηγορία των ειδήσεων είχε ένα μικρό μονόστηλο που ανακοίνωνε την διοργάνωση διεθνούς έκθεσης μορφολογίας από τον Κυνολογικό Όμιλο Ελλάδος, στις αρχές του επόμενου μηνός με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Επισκέφτηκα την ιστοσελίδα του Κυνολογικού Ομίλου αλλά δυστυχώς φαινόταν ξεχασμένη και απαρχαιωμένη, δεν πρόσφερε απολύτως καμία πληροφορία σε ανθρώπους σαν εμάς. 

Ευτυχώς η έκθεση γινόταν Σαββατοκύριακο οπότε ήταν εύκολο να την επισκεφθούμε, φτάνοντας στο Ελληνικό στον χώρο του παλιού αεροδρομίου, εντυπωσιάστηκα από τα πολλά αυτοκίνητα στους χώρους στάθμευσης παρόλο που η έκθεση δεν φαίνεται να είχε προβληθεί από άλλα μέσα ενημέρωσης. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το πλήθος κόσμου μέσα στον χώρο της έκθεσης, δεν φανταζόμουν ότι υπήρχαν τόσοι άνθρωποι στην Ελλάδα που ασχολούνται με εκθέσεις σκύλων, μιας και δεν είχα ποτέ στο παρελθόν ξανακούσει για τέτοιες διοργανώσεις. Άραγε γιατί δεν φροντίζουν να τις προβάλλουν περισσότερο;

Ξεπερνώντας την αρχική αμηχανία αρχίσαμε να βαδίζουμε στους διαδρόμους και να χαζεύουμε πότε τα σκυλάκια μέσα στους αυτοσχέδιους στίβους και πότε τις διάφορες παρέες ανθρώπων που καθόντουσαν δίπλα σε σκυλιά, άλλα μέσα σε κλουβιά κι άλλα εκτός. Κάποιοι είχαν το σκύλο τους πάνω σε ένα τραπέζι και τον χτένιζαν, του λίμαραν τα νύχια ή απλά στεκόντουσαν δίπλα στο σκύλο για να βγάλουν οι επισκέπτες φωτογραφίες.

Καθώς χάζευα μια κυρία με ένα γλυκύτατο μαλτέζ που το βούρτσιζε απαλά και προσεκτικά, ακούω την Ελένη να λέει:

– Γιώργο Γiώργο, να τα ακίτα!

Γυρίζω και βλέπω λίγα μέτρα μακρυά μας μια παρέα με μερικά ακίτα και γύρω τους προφανώς επισκέπτες σαν κι εμάς που φαίνονταν διστακτικοί να πλησιάσουν τα σκυλιά αλλά συνομιλούσαν με κάποιους από την παρέα. Πλησιάζουμε κι εμείς για να χαζέψουμε τα σκυλιά και να ρωτήσουμε αν μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε κουταβάκι. Πήρε λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να σηκώσω τα μάτια μου από έναν υπέροχο αρσενικό και να αρχίσω να ενδιαφέρομαι και να παρακολουθώ τις συνομιλίες των επισκεπτών με τους ιδιοκτήτες των σκύλων.

Ήταν κι άλλοι σαν εμάς, με τις ίδιες απορίες κι ακόμη περισσότερες που δεν μας είχαν περάσει από το μυαλό. Η παρέα ήταν πρόθυμη και απαντούσε χαμογελαστά σε όλους, δείχνοντας ειλικρινές ενδιαφέρον και χωρίς να ειρωνεύονται εμάς τους άσχετους. Μέσα σε λίγα λεπτά μάθαμε πολύ περισσότερα απ’ότι τόσο καιρό που ψάχνουμε μόνοι μας. Ένας από την παρέα των ιδιοκτητών είχε μαζί του tablet και έδειχνε κάτι στο ζευγάρι που στεκόταν δίπλα μας, ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά, παρατήρησα ότι τους έδειχνε φωτογραφίες κουταβιών που εμφανώς τραβήχτηκαν μέσα στο σπίτι του.

– Συγγνώμη, έχετε και κουταβάκια;
– Ναι ναι, είναι μόλις 6 εβδομάδων. Θέλετε να τα δείτε;
– Μα φυσικά, μπορώ;
– Βέβαια, παρακαλώ.

Όσο παρακολουθούσα ρώτησε η Ελένη:

– Είναι κάποιο από τα κουταβάκια διαθέσιμο;
– Ναι , έχουν μείνει ένα αρσενικό και ένα θηλυκό, τα υπόλοιπα είναι κρατημένα ήδη.
– Και θα μπορούσαμε να έρθουμε να τα δούμε μετά την έκθεση;
– Βεβαίως, σας εξυπηρετεί Δευτέρα απόγευμα; Εγώ μένω στον Βύρωνα.
– Μα ναι βέβαια, θα έρθουμε οπωσδήποτε.

Αφού ανταλλάξαμε στοιχεία επικοινωνίας, κλείσαμε το ραντεβού και αποχαιρετήσαμε την παρέα.

Δευτέρα απόγευμα φτάνουμε στο σπίτι του Λευτέρη, χτυπάμε το κουδούνι και αμέσως ακούμε τα έντονα γαβγίσματα σκύλων. Μετά από λίγο ανοίγει την πόρτα και μας καλωσορίζει ο Λευτέρης μαζί με δύο υπέροχα ακίτα που μόλις μας είδαν άρχισαν να κουνάνε ουρές και να τρίβονται για χάδια.

Ανεβαίνουμε στο σπίτι και καθόμαστε στο σαλόνι, μας προσφέρει αναψυκτικό και αμέσως μετά πιάνει ένα μεγάλο ντοσιέ από το τραπεζάκι και έρχεται δίπλα μας. Μια μια σελίδα μας δείχνει στο ντοσιέ τα γενεαλογικά δέντρα των σκύλων του, τις εξετάσεις που έχει κάνει, συμμετοχές σε εκθέσεις και διακρίσεις ενώ παράλληλα μας λέει πληροφορίες για την φυλή , το πως απέκτησε τα σκυλιά του και την υπέροχη σχέση που έχει με τον δικό του εκτροφέα και μέντορα. Αφού τέλειωσαν τα φύλλα στο ντοσιέ, άρχισε να μας ρωτάει γιατί θέλουμε ακίτα, που μένουμε, τι εμπειρία έχουμε με σκυλιά, πως βλέπουμε την διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση του κουταβιού κι ένα σωρό ερωτήσεις που με έκαναν να αισθάνομαι ότι μου παίρνουν συνέντευξη για δουλειά.

– Θα θέλατε τώρα να δείτε τα κουταβάκια;
– Ω μα βέβαια!

Τον ακολουθούμε στο διπλανό δωμάτιο που πριν μπούμε μας ζήτησε να πλύνουμε χέρια και να βγάλουμε τα παπούτσια μας. Παίρνει δύο κουταβάκια από την γεννήστρα και δίνει από ένα σε μένα και την Ελένη. Μας έκανε εντύπωση που όλα είχαν διαφορετικό χρώμα λουράκι στο λαιμό τους, το αρσενικό που κράταγε η Ελένη είχε πράσινο και το θηλυκό που έδωσε σε μένα κίτρινο. Ήταν τόσο υπέροχα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά σε φρενήρεις ρυθμούς, δεν άντεχα έπρεπε να ρωτήσω.

– Μπορούμε να το πάρουμε;
– Οχι ακόμη, θα πρέπει να περιμένετε να γίνουν τουλάχιστον 8 εβδομάδων. Οι πρώτες εβδομάδες με την μητέρα και τα αδερφάκια τους είναι πολύ σημαντικές για τα κουταβάκια.

Τότε θυμήθηκα ότι ξέχασα να ρωτήσω κάτι πολύ σημαντικό:

– Ξέχασα να ρωτήσω, πόσα χρήματα ζητάτε;
– 900 ευρώ

Διόλου ευκαταφρόνητο το ποσό, αλλά ίδια χρήματα με αυτά που μας ζητούσε ο εκτροφέας του εξωτερικού, ήμουν όμως βέβαιος ότι ο Λευτέρης ήταν η σωστή επιλογή. Μετά από μια μικρή διαπραγμάτευση συμφωνήσαμε να δώσουμε τώρα μια μικρή προκαταβολή και τα υπόλοιπα χρήματα όταν πάρουμε το κουταβάκι.

Μιλήσαμε για λίγα λεπτά ακόμη για τα κουταβάκια και την ανατροφή τους, από το tablet μας έστειλε ένα email με ιστοσελίδες και άρθρα που θα μας βοηθούσαν και μετά του δώσαμε τα κουταβάκια να τα επιστρέψει στα αδερφάκια τους. Επιστρέψαμε στο σαλόνι για τις τελευταίες συνεννοήσεις και τον προγραμματισμό της επόμενης επίσκεψης και αποχαιρετίσαμε τον φίλο μας πλέον Λευτέρη.

Τις επόμενες δύο εβδομάδες μετατρέψαμε το σπίτι του Λευτέρη σε καφετέρια, επικοινωνούσαμε σχεδόν καθημερινά, μας έστελνε φωτογραφίες, μας έλυνε απορίες και αρκετά απογεύματα συναντιόμασταν πότε στο σπίτι μας και πότε στο δικο του. Ετσι πέρασαν αλλες δυο εβδομάδες αγωνίας μέχρι που δεχτήκαμε το πολυαναμενόμενο τηλεφώνημα.

– Ελα Γιώργο, Λευτέρης εδώ, την επόμενη Κυριακή θέλετε να έρθετε για το κουταβάκι;
– Και το ρωτάς; Εκεί θα είμαι από το πρωί.
– Χαχα, εντάξει, πήρατε ότι είπαμε;
– Ναι ναι, κρεβατάκια, παιχνιδάκια, τα πάντα, είμαστε έτοιμοι.
– ΟΚ, σας περιμένω Κυριακή πρωί.

Το όνειρο έγινε επιτέλους πραγματικότητα, Κυριακή πρωί πήγαμε να πάρουμε το κουταβάκι μας που πλέον είχε στρουμπουλέψει κι είχε γίνει ακόμα πιο γλυκό και χαδιάρικο.

Η ζωή μας είχε πια αλλάξει, η Misako είναι 13 μηνών και πλέον είμαστε κι εμείς μέσα στην όμορφη παρέα των “εκθετών” που απαντούν σε ερωτήσεις ενδιαφερομένων.

—–

Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ.

Ακολουθήστε τη Σελίδα του Dogpark.gr στο Facebook , στο Instagram και στο Twitter για άμεση ενημέρωση για όλα μας τα άρθρα αλλά και για θέματα που δεν καλύπτουμε εδώ! 

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Please enter your comment!
Please enter your name here